Dit krijgen wij niet te zien. En zij wel
▻http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/12/12/dit-krijgen-wij-niet-te-zien-en-zij-wel-1566569
In de Belgische wijken Molenbeek en Borgerhout kijken inwoners urenlang naar Arabische satelliet-tv. Naar verkoolde lichamen en huilende peuters, de uitkomst van Westerse geleidebommen. En die bommen lossen het probleem niet op, constateert Mohammed Benzakour.
Mohammed Benzakour is schrijver en socioloog. Van hem verscheen recent de roman De Koning Komt.
Gewapend met een koffer en een dosis nieuwsgierigheid dook ik de straten in. Ik dronk Libanese koffie, las Arabische kranten, speelde dam- en kaartspelletjes, lurkte aan de waterpijp, at ansjovis en koeienpoten met kikkererwten – alles prettig geprijsd. Ofschoon ik in de winkeletalages geen snippertje Sint of Piet bespeurde, noch enige kerstverlichting, hing er een montere sfeer. Ik keuvelde met legio buurtbewoners en café-eigenaren, stamgasten, winkeliers, slagers, kleermakers, koekenbakkers, ik dronk thee met Marokkanen, Syriërs, Afghanen, Irakezen, van alle snit en smaak.
Maar vooral keek ik satelliet-tv. In praktisch elk etablissement hing bovenin een platte, lawaaiige breedbeeld. Voetbal, soaps en veel nieuws. Héél veel nieuws. Nooit eerder zat ik zoveel uren achtereen gekluisterd aan de nieuwsbeelden van Al-Jazeera, Syria TV, Al Arabiya, Al Sharqiya, Al Alam News Channel. Hoofdtopic: de oorlog in Syrië, de bommen op Raqqa. Maar ook: de dagelijkse drama’s in de Palestijnse bezette gebieden, de gruwelen in Irak en Afghanistan. Ik zag complete wijken en ziekenhuizen in puin en as, verkoolde lichamen, markten die in bloedzeeën waren omgedoopt, hier en daar een arm, een been met een flard van de broekspijp er nog om, vrouwen die met een babylijkje in de armen jankend op straat neervielen, huilende peuters die tussen de brokstukken hun moeder zochten.
(...)
Na een week verliet ik de beroemde wijken. Ik voelde opluchting, verwarring, maar ook schaamte. Schaamte dat ik al die tijd, in mijn veilige schrijfkamer, onder een stolp had geleefd. De vele praatjes en plaatjes duizelden door m’n hoofd. Plotseling was de wereld in twee delen gesplitst: de werkelijkheid van de Nederlandse televisie en de werkelijkheid van de Arabische televisie. Daartussen gaapt een kloof zo groot als de Levant.